چالوس و نوشهر

در ساخت و ساز اکثر بناهای تاریخی و قدیمی و به جای مانده از دوران قاجاریه در نماسازی بناها از شکل های ویژه ای با معنا و مفهوم خاص استفاده شده است که علاوه بر زیبایی بنا، از ویژگی های خاصی برخوردارند.

نمادهایی چون خورشید، ماه، درخت، گیاهان، حیوانات پرندگان اساطیری در ساختمان ها و به ویژه مکان های مذهبی حکایت از پیشینه فرهنگ به کارگیری آن در هنرهای بومی منطقه دارد.
یکی از این نمادهای آشنا و زیبا که در ساختمان های قدیمی و تکایا و مساجد استان کاربرد داشته است نماد زیبای درخت سرو است که در ساخت نمای بناهای آجری و بندگچی چشم ها را نوازش می دهد.
این نماد که برای هر بیننده ای زیبا و دل انگیز است نشانه ای از آزادی و حیات جاویدان و راستی و قامت و ایستادگی می باشد. سرو از کجی و نادرستی و پیوستن از شاخه های دیگر مبراست.

در اساطیر کهن باستان هم آمده است؛ درخت سرو وقف خورشید است و به همین علت در بالای نماد سرو در بناهای قدیمی نماد خورشید قرار دارد. نماد سرو بیانگر حفظ ارزش های معماری بومی اسلامی با مفاهیم سرافرازی، راستی، سبزی و پایداری است. که متاسفانه در ساختمان های جدید این نمادهای پر معنی و با مفهوم هیچ جایگاهی ندارد و این هنر بومی و اصیل معماری به ورطه فراموشی سپرده شده است. اکنون در بناهای جدید شاهد معماری وارداتی و بدون هویت هستیم که هیچ سنخیت و قرابتی با فرهنگ و هویت ملی اسلامی مان ندارند.(bashirnews)